W żadnym innym nadleśnictwie nie pozostało tyle śladów po toczonych walkach, jak w Nadleśnictwie Komańcza, którego lasy ciągną się blisko grzbietu Karpat. Wzdłuż zalegania frontu walk w Karpatach zachowały się do dziś rozpoznawalne linie rowów strzeleckich, ziemnych umocnień i stanowisk obronnych, a nawet głębokie leje po wybuchach pocisków artyleryjskich i granatów. „Żniwem” toczonych zaciekłych bojów z wielokrotnym zrywem do walki na bagnety, były ofiary poległych żołnierzy, o czym świadczą te zachowane i  te trudne do odnalezienia i zapomniane miejsca spoczynku wojaków.                                                                                              

W zasięgu Gminy Komańcza zachowało się ponad dwadzieścia miejsc zbiorowego pochówku i wiecznego spoczynku żołnierzy obu walczących stron, z tego 11 znajduje się w lasach Nadleśnictwa Komańcza. Wiadomo, że zarówno w armii carskiej jak i  armii państw centralnych (wojska austrio-węgierskie i niemieckie) w Karpatach walczyło wielu Polaków, mających nadzieję na rychłe odrodzenie Polski.  Wielu z nich poległo i spoczywają w grobach razem z innymi towarzyszami walk.       

Aby trale włączyć się do spontanicznych inicjatyw jednostek Lasów Państwowych, związanych z obchodami tej doniosłej rocznicy, Nadleśnictwo Komańcza w ramach realizowanego przez LP projektu pod nazwą „Wielki Szlak Leśny”, zamówiło do wykonania i w miesiącu listopadzie na 10 leśnych cmentarzach wojennych ukończy stawianie drewnianych dużych krzyży. Wygląd takiego krzyża o wys. ok. 2 m przypomina te z cmentarza na Łysej Góry w Beskidzie Niskim, zaprojektowane przez słowackiego architekta Dušana Jurkoviča. W kilku miejscach, gdzie stoją stare drewniane krzyże też zostaną wymienione na nowe. Każdy krzyż posiada tabliczkę z inskrypcją:

„Światło i szum lasu

Grają nad wojennym grobem

Śmiertelnej ciszy przysłuchują się

Miłosierne gwiazdy Boże”

lub

„Tu pośród ciemnych lasów, ziół pachnących

I gór błyszczących w dali

Dzielni żołnierze za cesarzy walczący

Na spoczynek się udali”

                                                                                                                             Tekst: Edward Orłowski